Weer even 'thuis' in het UMC

In mijn vorige verhaal van 2 ½ week geleden liet ik weten wat gammele dagen doorgebracht te hebben. Dit heeft zich in de afgelopen tijd herhaald.

Te hoge temperaturen

Twee weken geleden werd ik wakker met een flinke koorts, 39,4 °C. Ik gaf nog even de thermometer de schuld maar helaas een tweede exemplaar was het met de eerste eens. Foute boel dus! Vanuit het UMC werd geopperd opgenomen te worden of het eerst nog een dagje aan te zien met daarbij een extra antibioticum. Ik koos voor het laatste, gelukkig maar; zo snel als de koorts opgekomen was zo snel verdween deze namelijk ook weer. De volgende ochtend was mijn temperatuur weer gedaald naar 36,6 °C. Wel heeft het de nodige dagen gekost om me weer redelijk fit te voelen.

Afgelopen week was het tijd om de eerder mislukte bronchoscopie te herhalen.
Dit keer ging het gelukkig goed. Met de nodige tabletjes en verdovings-middelen (deels met banaansmaak) werd ik weer voorbereid. Daarna ging de ‘bronchoscoop’ weer mijn keel, luchtpijp en longen in.
Het geheel werd opgenomen op video die ik daarna kon bekijken.

Al vond ik het onderzoek geen pretje het was toch wel de moeite waard om de donorlongen eens goed van dichtbij te kunnen aanschouwen. Wat heb ik gezien? Het voor mij relevante was dat ter hoogte van de aanhechting van de linkerlong aan de luchtpijp een uitstulping zichtbaar was die de luchtpijp een eind in kwam. Mogelijk dat dit een keer weggehaald zal moeten worden. Er zal nog verder overleg gevoerd worden over wat de beelden praktisch gaan betekenen.

Deze week werd ik op dinsdag maar moeilijk wakker maar voelde me eigenlijk nog best redelijk. Ik werd geacht om rond 08:00 uur weer bij de fysio te gaan trainen. Dit eindelijk na ruim twee weken uitval door de gammele dagen en afspraken in het UMC. Na thuiskomst voelde ik me daarna niet echt super meer en bleek ik weer koorts te hebben. Mijn temperatuur liep in de ochtend op naar 38.6 °C. Tijd voor actie: ik kon me weer eens melden in het UMC voor onderzoek.

Na een paar uurtjes van bloedonderzoeken, longfoto’s, hartfilmpje en overleg kwam de boodschap dat er goed en slecht nieuws was. Het goede nieuws: mijn taxi-chauffeur kon naar huis. Het slechte nieuws: ik werd geacht te blijven. Nou ja, slecht nieuws? Na de vijf maanden opname lijkt het bijna alsof ik weer even ‘thuis’ kom. De slingers hingen nog net niet uit, maar het welkom was in elk geval hartelijk.

De onderzoeken hebben overigens tot op heden nog geen duidelijkheid gegeven over wat de achterliggende oorzaak van de verhoogde temperatuur zou kunnen zijn. Vanochtend bleek zelfs mijn temperatuur weer normaal te zijn. Vermoedelijk zal ik a.s. vrijdag na een CT-scan weer naar huis kunnen gaan. Deze scan is overigens een vervolg op de resultaten van de uitgevoerde bronchoscopie.

Start logopedie

Afgelopen maandag ben ik voor het eerst bij de logopediste geweest, al was het alleen nog maar een ‘intakegesprek’. Het volume in mijn stem is in de loop van de tijd wel weer zodanig geworden dat ik verstaanbaar ben maar optimaal is het nog niet. Om te voorkomen dat ik mijn stembanden ga ‘misbruiken’ zal de logopediste me in de komende tijd wat tips en oefeningen gaan geven.

Overige ‘bijzonderheden’

Door de wat gammele dagen ben ik relatief weinig buiten de deur actief geweest. Wel zijn nog wat vrienden bezocht, heb ik weer wat uurtjes op het ICT Business Point doorgebracht en ben ik druk geweest met activiteiten om de belastingdienst te vriend te houden. Met één van de debiteuren waar ik nog bijna 10.000 euro van te goed heb zijn eindelijk afspraken gemaakt over de betalingen van de facturen. (Met een aantal anderen had ik al afspraken gemaakt.) Ik kon daardoor nu gelukkig ook zelf met de belastingdienst een goed uit te voeren betalingsregeling treffen.