Verhuisd!

Het is weer lang stil geweest aan mijn zijde! Sinds mijn vorige update is er weer heel wat te melden.

Naar een nieuw adres

Na mijn transplantatie vorig jaar ben ik bij mijn ouders gaan wonen omdat ik tijdens mijn opname de huur van mijn toenmalige appartement op moest zeggen aangezien mijn inkomen wegviel. Nadat ik in maart dit jaar een baan vond kwam er gelukkig weer financiële ruimte om op zoek te gaan naar eigen woonruimte. Ondertussen heb ik een appartementje pal in het centrum van Apeldoorn gevonden. Nog geen 100 meter lopen en ik zit in de Oranjerie, het grootste overdekte winkelcentrum midden in het centrum.

Voor de liefhebbers, mijn nieuwe adres is: Rustenburgstraat 64, 7311 JC Apeldoorn. Mijn telefoon is ongewijzigd 055-5410700 en 06-22546642 gebleven.

Het huurcontract is ingegaan per 1 juli. Toch ben ik uiteindelijk pas per 1 oktober verhuisd. Ik heb ruim drie maanden nodig gehad om (in de vrije avonduren en weekenden) de woning geheel naar eigen inzicht op te knappen. Het zag er wat uitgeleefd uit toen ik voor het eerst ging kijken. Bijgaand een paar fotootjes van hoe het was en hoe het is geworden vlak voor de definitieve inrichting.

Werkhoek + keuken

Woonkamer

Slaapkamer

Zoals je ziet heb ik gebruik gemaakt van de kleuren paars, geel, zwart, wit en grijs. De oorspronkelijke kleuren groen, bruin en nicotine(!)geel zijn niet meer terug te vinden. Voor het eerst heb ik eens geen hulp nodig gehad bij de voorbereidingen voor een verhuizing. In het verleden werd daar de ‘vaste’ verhuisploeg voor ingeschakeld. Sorry mensen, dat ik jullie deze keer niet nodig had! :-)) Het was heerlijk om zelf al het schuur-, schilder- en behangwerk te kunnen doen. Werkelijk elke vierkante centimeter heb ik onderhanden gehad waardoor het echt ‘mijn’ huisje geworden is.

Ondertussen heb ik natuurlijk ook kennis gemaakt met een groot deel van de flatbewoners waaronder een zwarte poes die hier zo af en toe even uit komt rusten.

De inrichting

Tijdens mijn verblijf in het ziekenhuis heb ik een deel van mijn inboedel aan mijn voormalige vriendin meegegeven en is de rest opgeslagen bij mijn ouders en mijn broer en schoonzus. Een groot deel van de opgeslagen spullen is nu natuurlijk weer gebruikt voor de inrichting. Toch dienden ook heel wat spulletjes nieuw aangeschaft te worden. Keukenapparatuur had ik al helemaal niet meer en ook een bankstel ontbrak. De plaatselijke middenstand heeft er zijn voordeel mee gedaan! Mmm, mijn banksaldo kwam wel diep in de min, maar goed; er zijn nog steeds een aantal zakelijke debiteuren en privé personen die met een (te) grote onregelmatigheid hun schulden aan me aflossen. Op termijn komt het wel weer goed. Het wordt overigens weer eens tijd om wat aanmaningen te versturen…..

De gezondheid

Hoe het met me gaat? Nou eigenlijk voel ik me perfect op wat vermoeidheid na. Mogelijk een nasleep van de verhuizing of speelt het Epstein-Barr virus een grote rol? Wat dit laatste betreft zijn er wel wat ontwikkelingen die wat minder positief zijn. Met de donorlongen heb ik ook het EBV virus ontvangen. Dit is de laatste tijd nogal actief geworden. De gemeten waarde in het bloed kwam in een ‘gevaren’ zone. De normale waarde was bij mij steeds onder de 30 (ik weet niet meer waar het in uitgedrukt wordt). Het steeg echter langzamerhand tot in de range van 500 tot 1000, het niveau waarop een (gezond) persoon een hoog risico loopt ziek te worden. Aanpassingen in medicatie hadden in eerste instantie geen effect. Toen de gemeten waarde uiteindelijk ruim boven de 1.200 uitkwam zijn er voor de zekerheid wat extra onderzoeken uitgevoerd. Het EBV virus kan niet alleen tot de ziekte van Pfeiffer leiden maar ook tot Lymfeklier kanker. Ik heb daarom in de afgelopen maand een echo, CT-scan alsmede een PET-scan gehad om te onderzoeken wat het effect van de hoge EBV waarde op me was. Gelukkig is er niets bijzonders uitgekomen. Toch blijf ik goed onder controle, ik volg natuurlijk niet graag het voorbeeld van Marika.

De anti-afstotingsmedicatie is verlaagd om mijn weerstand te vergroten. Het risico op afstoting van de longen neemt daarmee toe maar tevens heeft mijn lichaam wat meer ‘kracht’ om het EBV virus te weerstaan. Ik gebruik nu nog twee keer per dag 2 mg Prograf (was 3 mg) en één keer per dag 7,5 mg Prednisolon (was 10 mg). De Cellcept is volledig gestopt.

Mijn stem

Zoals al eerder beschreven is mijn stem niet zodanig dat ik een hoge kans maak om ook maar door de eerste selectie van Idols heen te komen. Nu de transplantatie ruim een jaar geleden heeft plaatsgevonden en er geen verbetering in mijn stem meer optreed wordt er nu gekeken of er operatief ingegrepen kan worden. Ik heb een gesprek hierover gehad bij één van de KNO artsen in het UMC. Voorgesteld wordt mij voor te dragen voor een ingreep die slechts door twee artsen in Nederland wordt uitgevoerd. Ik wacht nu op een oproep voor een gesprek met één van deze artsen (in Amersfoort). Idols, here i come!

Mijn conditie

Er is nog steeds progressie in mijn conditie waar te nemen. Hoewel dit langzaam gaat red ik het nu om me 30 minuten joggend in de vaart der volkeren voort te bewegen. En ach, af en toe een sprintje van 11 kilometer per uur er tussendoor is ook nog mogelijk. Met een beetje goede wil loop ik over een aantal maanden de Midwinter marathon van Apeldoorn (maar dan de aangepaste versie van 8 kilometer). Als training ben ik voor het eerst ook eens buiten gaan joggen. Het is natuurlijk wel even anders dan in de fysiotherapiepraktijk. De natuurlijke airconditioning is in deze maanden wat minder prettig. Maar ach, met flink doorlopen wordt ik vanzelf warm. Daarnaast leidt het in de buitenlucht lopen ook flink af. De afleiding op de loopband van de fysiotherapie gaat niet veel verder dan de verspringende cijfertjes op het bedieningspaneel en de aanwezigheid van een bijzonder interessante jonge dame.

Om nog wat meer aan de conditie te kunnen doen ben ik sinds enkele weken actief bij de Pellikaan Health & Racquet Club. Naast de training bij de fysiotherapie op dinsdag en donderdag wordt vanaf nu op de woensdag en zaterdag een extra conditietraining bij de ‘Pellikaan’ uitgevoerd.

Overigens is de extra training ook wel gewenst wil ik volgend jaar nog een medaille kunnen behalen bij de Europese spelen voor hart- en longgetransplanteerden in Frankrijk.

De geboorte van ….

Bijna een jaar geleden schreef ik dat mijn Uzbekistaanse 'zus' en haar echtgenoot een kleintje verwachtten. Ondertussen is het wonder geschied, Carolina is geboren! Zie http://www.nastya.nl/.

Het overlijden van ….

De maanden dat ik wachtte in het ziekenhuis op mijn transplantatie verbleef naast mij een zekere mevrouw Kreugel. Niet al te lang na mij heeft zij ook een longtransplantatie mogen ondergaan. Kort geleden kreeg ik helaas het bericht dat zij nu overleden is. Het maakt toch weer eens duidelijk dat de ‘houdbaarheid’ van het leven na een transplantatie beperkt ‘rekbaar’ is. Voor een ieder die haar kende, sterkte!

Werk en studie

In maart dit jaar ben ik als systeembeheerder gaan werken bij OneSolution in Apeldoorn. Hoewel toen de bedoeling was om in eerste instantie part-time te starten en dit op te bouwen naar 40 uur per week lijkt het precies omgekeerd te verlopen. Vanaf het begin heb ik gelijk volle werkweken gemaakt. Ik heb echter nu afgesproken dat ik een dag in de week minder ga werken. Dit ook omdat er naast het werk verwacht wordt dat ik nog wat aan studie doe. Ondertussen heb ik al wel een drietal examens gehaald maar er liggen nog een aantal op me te wachten. Aangezien ik ‘leven’ belangrijker vind dan werken of studeren voel ik er weinig voor om hier mijn spaarzame vrije avonden of weekenden aan te besteden. Dus vanaf november heb ik één dagje in de week ‘vrij’ voor studie.

Vermeldenswaardige activiteiten

In de afgelopen maanden is naast het werk en de verhuisperikelen gelukkig ook nog het nodige aan leuke activiteiten uitgevoerd:

- Er is een familiedag geweest. Hier waren de nodige familieleden die ik na mijn transplantatie nog niet in levende lijve had gesproken.
- Met een grote groep hart- en longgetransplanteerden zijn we een dagje wezen varen in Giethoorn en Blokzijl.

Voorlichtingsactiviteiten

Ik had mij geruime tijd geleden al aangemeld als voorlichter bij de Stichting Transplantatie Nu! Vanuit deze stichting heb ik aan een tweetal trainingsdagen meegedaan. Doel is om de kwaliteit van de voorlichtingsbijeenkomsten op een aanvaardbaar niveau te houden.

Hoewel ik al wel een paar keer een stand bemand heb (zowel voor Stnu! als WordDonor.nl) kon ik afgelopen week mijn eerste echte voorlichting verzorgen t.b.v. een Commissie Bezinning, Gesprek en Ontmoeting van een kerkelijke gemeente in Warnsveld. Het was leuk om te doen, zeker omdat er aan de organisatie veel aandacht was besteed. Na de ‘inleiding’ van de avond door een verpleegkundige van een Nierdialyse centrum, een niergetransplanteerde en ik zelf vond er een discussie plaats met het publiek. Daarbij was ook specifiek iemand uitgenodigd die er bewust voor koos om geen donor te willen zijn.

Het beeld is eindelijk geplaatst!!

De vaste lezers weten dat ik tijden bezig geweest ben met het organiseren en het aan bieden van een bronzen beeld aan de zorgverleners van het Hart Long Centrum Utrecht. Bij de voorbereidingen was toestemming verleend om dit beeld na de overhandiging (op 28 juni) te plaatsen op de longtransplantatiepoli. In de tussentijd was deze poli echter verplaatst naar een ruimte waar het beeld niet echt mooi uit zou komen. De discussies over een nieuwe geschikte plek alsmede de procedures voor de plaatsing hebben nogal wat tijd in beslag genomen.

Maar uiteindelijk is het beeld toch geplaatst. Het staat nu in de Conversatieruimte op afdeling B3 West (=longafdeling) van het UMC te Utrecht. Door plaatsing op deze afdeling krijgen in elk geval ook de zorgverleners die vanuit het Sint Antonius ziekenhuis uit Nieuwegein hun diensten verlenen aan het HLCU binnen het UMC dit beeld ook te zien. Daarnaast komen op deze plek gewoon veel bezoekers en komt daarmee het beeld beter tot zijn recht.

Nog meer beeld… ?

Er is een initiatief gestart om te komen tot de oprichting van een Nationaal Donor Monument. Ook ik zal daar binnen de initiatiefgroep mijn steentje aan bij gaan dragen. Verder nieuws volgt later. Lezer, begin maar vast te sparen!

Apeldoornse Wandel Vierdaagse

Ik had deze week vakantie genomen van mijn werk. De week is besteed aan het vieren van mijn 1e jaars ‘overleving’ van de longtransplantatie. Het was deze week namelijk precies een jaar geleden dat mijn transplantatie plaatsvond.

Wandelen

Hoe heb ik mijn eerste verjaardag gevierd? Nou, ik heb deze week 4 * 20 kilometer gewandeld tijdens de Apeldoornse Wandelvierdaagse. Ik heb daarmee de omgeving van Apeldoorn van een voor mij onbekende (bosrijke) kant gezien. Tijdens deze dagen liep ik in een, op de situatie aangepast, T-Shirt. Hiermee lokte ik vele reacties uit. Dit werd nog versterkt door het (eerder genoemde), in de vertrek- c.q. aankomsthal opgehangen, artikel uit het Apeldoorns Stadsblad.

Tijdens de vier dagen heb ik met vele mensen boeiende en soms aangrijpende gesprekken gehad. Onderwerpen die aan bod kwamen waren gezondheid, donor-registratie, BNN-Donorshow, Cystic Fibrosis / taaislijmziekte, longproblemen, (wachten op) transplantaties in de eigen kenniskring, zelfmoord, kennismaken met nabestaanden van de donor, mantelzorg, kwaliteit en de eindigheid van het leven en nog een breed scala aan andere onderwerpen.

Nadat op donderdag-ochtend het dagblad ‘De Stentor’ ook nog met een artikel over me verscheen en die dag TV Gelderland (op een drukbezet rustpunt) een interview met me had nam de belangstelling nog meer toe. Buiten de gesprekken om gingen ook vele ‘duimen’ ophoog, kreeg ik de nodige felicitaties vanwege mijn eerste ‘verjaardag’ en werden er flink wat handen geschud. Bij het naderen van de finish was mijn moeder en een stel buren aanwezig (mijn vader liep zelf ook mee). Even later werd ik zowaar zelfs nog opgewacht door één van mijn voormalige klanten, geweldig! Zelfs bij het verlaten van het ‘feestterrein’ schoten de nodige (voor mij veelal onbekende) mensen me nog aan.

Het beoogde stukje promotie voor donorschap is in elk geval behaald. Om nog wat extra aandacht op het donorschap te vestigen heb ik in ‘De Stentor’ van vandaag nog een advertentie laten plaatsen, naast de pagina met familieberichten.

Tijdens deze dagen heb ik zowel een vader als ook een oom van een longgetransplanteerde ontmoet die ik toevallig beiden ken. Ook kwam ik een familie tegen die deze dagen via hun T-Shirt reclame maakten voor de Nederlandse Cystic Fibrosis Stichting. We hebben samen een leuk aantal gezellige momenten doorgebracht. (Jammer dat ik jullie de laatste dag niet meer gesproken heb!)

Bezoek en kaartjes

Deze week zijn er de nodige kaartjes en e-mailtjes vanwege mijn ‘1e verjaardag’ binnengekomen. Ook kreeg ik nog spontaan een vriend op bezoek. Bedankt voor jullie aandacht mensen!

De finale van 'geheim project' !

Er is de laatste tijd weer heel wat gebeurt, vooral in de laatste paar weken leek alles tegelijk te komen. Hieronder weer heel wat leesvoer dus:

Ontknoping van het geheim project!

Vanaf december schreef ik al over een ‘geheim project’. Op 28 juni is de ontknoping geweest! Wat wil het geval? In december ben ik begonnen om medegetransplanteerden te vragen of ze er iets voor zouden voelen om onze dank op een meer tastbare manier te uiten. Naar de nabestaanden van de donoren toe kunnen we een brief sturen en natuurlijk kunnen we ‘dank-je-wel’ zeggen tegen alle zorgverleners die betrokken zijn geweest bij de longtransplantatie. Toch zou een meer wezenlijke uiting van dank passend zijn.

Begonnen met een beperkt aantal mensen die hier ook voor voelden hebben we uiteindelijk 48 getransplanteerden gevonden die gezamenlijk een bronzen beeld hebben laten maken.

Het beeld bestaat uit een hand dat longen draagt. Dit symboliseert de handreiking van de donor in de vorm van een gift van de longen.

Het geheel wordt ondersteund door een grote groep stilistisch vormgegeven mensfiguren die het geheel aan zorgverleners omvat die betrokken zijn bij de transplantatie in zowel het voortraject, de transplantatie zelf alsook in het natraject.

Uiteindelijk is op 28 juni het beeld aangeboden op een patiëntenmiddag dat georganiseerd werd door het HLCU/UMC in Utrecht. Daarbij waren niet alleen patiënten aanwezig maar uiteraard ook een grote groep van zorgverleners. O.a. is er die middag een forumdiscussie geweest onder leiding van Violet Valkenburg. De middag stond in het teken van de kwaliteit van leven na een longtransplantatie.

Vanaf het begin wilden we het cadeau als een verrassing laten komen. Hier zijn we duidelijk in geslaagd. Pas op het laatste moment zijn de nodige artsen en verpleegkundigen e.d. voorzichtig ingelicht dat er namens de patiënten nog iets zou gaan gebeuren. Meer is echter niet bekend gemaakt. Op de officiële agenda voor deze middag was dan ook niets van ons initiatief terug te vinden. In de voorbereidingen was er richting het UMC slechts met een zeer beperkte groep mensen contact geweest waaronder de kunstcoördinator, de transplantatiecoördinator en het hoofd van het Hart Long Centrum Utrecht (waar zowel het UMC in Utrecht als het St. Anthonius in Nieuwegein onder valt).

Bij het afsluiten van de middag werd door de dagvoorzitter nog een gastspreker aangekondigd waarop ik naar voren kwam. Ik was die middag niet in de zaal aanwezig maar was een kamer in ‘gesmokkeld’ waar ik via internet mee kon kijken tijdens de eerste uren. Pas tijdens de voorlaatste spreker ben ik met Sirwan Raouf (de kunstenaar) naar de collegezaal gegaan waar de middag plaatsvond. We hebben daar in een zijruimte gewacht (bij het vooraf klaargemaakte beeld) totdat ik als gastspreker aangekondigd werd.

Tijdens mijn toespraak heb ik een verpleeg-kundige en een chirurg naar voren geroepen die het beeld hebben onthuld. Daarna heb ik mijn longarts een boekje laten uitpakken dat samengesteld is a.d.h.v. verhalen van getransplanteerden en hem verzocht hieruit pagina 3 voor te lezen. Het totale boekje is hier beschikbaar.

De gehele middag is via internet live te volgen geweest via een zogeheten webcast. Ook nu nog is hier de middag te volgen. Wie alleen de overhandiging van het beeld wil zien moet daarbij in de witte tijdsbalk klikken totdat deze rond 2:25 uur staat. [De film blijkt overigens niet continu zichtbaar te zijn en het is ook nog even onduidelijk hoe lang deze via internet bereikbaar zal blijven. Een CD’tje met de complete opname hoop ik binnenkort te ontvangen zodat ik het via mijn eigen website bereikbaar kan houden.]

Uiteindelijk wordt (of is ondertussen) het beeld geplaatst op de longtransplantatiepoli zodat het niet alleen een symbool van dank kan worden maar ook een symbool van hoop voor degenen die nog aan het begintraject staan richting een longtransplantatie.

Overigens heeft het beeld de titel “Jij bent mijn reis naar de horizon” gekregen. Voor velen zal de symboliek hierin direct duidelijk zijn. Als ondertitel is opgenomen “Uit dankbaarheid opgedragen aan alle donoren en zorgverleners die longtransplantaties mogelijk maken”.

Voorafgaand deze patiëntenmiddag had ik een persbericht via het ANP laten versturen. Het heeft er in elk geval toe geleid dat het Algemeen Dagblad (regio Utrecht) een artikel gewijd heeft aan het aanbieden van het beeld.

Overigens staat er ook nog een artikel gepland in het NIGZ blad ‘Nabestaandencontact’. Het is een blad voor de nabestaanden van donoren dat zij twee keer per jaar kunnen ontvangen. Daarnaast lopen er nog contacten met twee andere bladen die mogelijk ook aandacht gaan schenken aan het cadeau van de longgetransplanteerden. [Wordt vervolgd.]

Brief naar donor

Om ook concreet de nabestaanden van mijn donor te bedanken voor hun medewerking aan de transplantatie (zij hebben uiteindelijk goedkeuring verleend) heb ik in de afgelopen periode een brief naar deze, voor mij onbekende, mensen gestuurd. Vanuit de Wet op de Orgaan Donatie is het niet mogelijk rechtstreeks met elkaar in contact te komen. Het is echter wel mogelijk om een dergelijke brief via de transplantatiecoördinator te versturen. Overigens is door de transplantatie-coördinator van het UMC een mooi boekje ‘De moeilijkste brief ooit door mij geschreven’ gemaakt met een verzameling verstuurde brieven. Het boekje kregen we na afloop van de patiëntenmiddag uitgereikt.

CF Beachdance 2007

Het weekend direct na de overhandiging van het beeld heb ik even lekker kunnen ontspannen. In de daaraan voorafgaande periode had ik het buitengewoon druk om naast mijn werk alles nog netjes te organiseren. Wat stond er op de planning tijdens dit weekend?

In de loop van de zaterdag ben ik naar het Dorint Novotel Hotel in Badhoevedorp gegaan. Hier kon ik twee nachten (gratis) verblijven. Op zondag vond namelijk de CF Beachdance 2007 plaats in ‘Woodstock 69’ aan Bloemendaal aan zee. Het was een dansfeest speciaal voor CF patiënten. Het was ten eerste gewoon leuk om een flink aantal mensen te ontmoeten die ik wel via e-mail kende maar nog nooit gezien had. Daarnaast was het gewoon een gezellige dag waarbij veel gekletst is.

Ook kwam ik op een gegeven moment doorweekt terug op het strand na een kilometertje waterhappen op de woeste golven van de Noordzee. Dit dan wel op een open reddingsboot! Overigens was ik al drijfnat voor ik achter het stuur van de boot mocht plaatsnemen. De boot kon namelijk niet erg dicht bij het strand komen, er moest dus even door het water gelopen worden. Maar ja, als er dan een beetje hoge golf aan komt….. ik hoefde in elk geval niet meer te raden naar het zoutgehalte van het water, mijn smaakpupillen werden genoeg gevoed.

Vooral in de avond werd er goed gedanst. Er schijnt dat er flink wat bekende DeeJee’s hebben staan draaien. Mijn kennis van die wereld is echter nul-comma-nul. Ik had dinsdag na het weekend in elk geval nog spierpijn van het dansen! Foto's van het feest zijn hier beschikbaar.

Nieuwe woning

Alle hoogtepunten lijken zo’n beetje achter elkaar plaats te vinden. Afgelopen maandag heb ik de sleutel van een eigen appartementje in ontvangst kunnen nemen. Ik zal er de komende tijd nog heel wat moeten klussen om het bewoonbaar te maken maar ik ben zeer tevreden. Het is natuurlijk niet zo groot in vergelijking met de periode van voor mijn transplantatie (maar ja, dat koste toen 1.100 euro in de maand) maar het is natuurlijk lekker om weer zelfstandig te kunnen gaan wonen. Het is goed bij mijn ouders maar ik mis natuurlijk wel (letterlijk en figuurlijk) mijn eigen ruimte.

Als mijn verhuizing aanstaande is meld ik hier natuurlijk mijn nieuwe adres.

Nog meer media-aandacht

Al heb ik al de nodige keren de media gehaald, het lijkt nu wel even snel achter elkaar te komen. Vorige week een artikel in het Algemeen Dagblad en deze week bijna een driekwart pagina in het Apeldoorns Stadsblad. Er is aandacht besteed aan de grote veranderingen die ik in een jaar tijd heb meegemaakt. In het artikel wordt o.a. gemeld dat ik de komende week mee zal lopen met de Apeldoornse Wandelvierdaagse.

Ik heb voor de vierdaagse een weekje vrij genomen van mijn werk. Als het weer een beetje meezit zal ik lopen in een T-shirt met de tekst ‘Bedankt Donor’ op de achterzijde en ‘Ik loop, ren en fiets met donorlongen’ onder een plaatje van een paar longen op de voorzijde. Je moet toch iets doen om het donorschap te promoten toch? Voor a.s. woensdag staat daarbij een afspraak gepland met de Stentor. Ook deze krant zal een interview met me afnemen en ook een fotograaf komt langs.

Een jaar na transplantatie

Mijn deelname aan de Apeldoornse Wandelvierdaagse is voor mij ook een beetje het vieren van mijn 1-ste ‘verjaardag’. Toevallig is het de komende week precies een jaar geleden dat ik getransplanteerd werd. Terwijl ik een jaar geleden nauwelijks 20 meter meer kon lopen zal ik er nu 20.000 lopen, en dat nog wel vier keer achter elkaar.

Ik had eigenlijk eerder gepland op de desbetreffende dag een feestje te geven en mensen daarbij uit te nodigen met een ‘kinderkaartje’. Dit zal echter niet meer lukken. Het is een beetje te veel van het goede om, én te lopen, én er ook nog een feestje aan vast te plakken. Zeker na de laatste drukke weken en het beschikbaar komen van de woning waar ik ook al mijn beschikbare tijd voor nodig heb. Het feestje moet ik maar even opschuiven en combineren met een ‘housewarming’.

Kinderkaartje

Ik kreeg tot mijn verrassing gisteren mijn eerste verjaardagkaart binnen! Hoe leuk! Bedankt Ton en Siska voor het kinderkaartje ‘1 jaar’ !

Lichamelijke activiteiten

Ook lichamelijk zit ik natuurlijk niet stil. Buiten de nodige activiteiten op eigen gelegenheid had ik in juni een fietstocht met een grote groep hart- en longgetransplanteerden. Het was een gezellig dagje uit, georganiseerd door Harten Twee.

Nog steeds ga ik drie keer per week naar de fysiotherapie. Even geleden heb ik daar een inspanningstest uitgevoerd om te bepalen waar mijn ideale hartslagzone ligt. Nog niet zo lang geleden waren het vooral mijn spieren die een beperkende factor waren. Zo langzamerhand kom ik echter op het punt waarop andere factoren een rol gaan spelen, o.a. de hartslag.

Voor een optimaal resultaat is een schema opgesteld dat in een soort ‘horloge’ van Polar is ingevoerd. Wekelijks zie ik dan wat ik aan ‘punten’ dien te halen en gehaald heb om te voldoen aan het trainingsschema. De punten worden uiteraard behaald door lichamelijke activiteit te verrichten in de ideale hartslagzone. Met een te kleine of te grote belasting worden geen punten behaald. Doel is om zo na drie maanden een ‘niveau’ hoger te zijn bij de inspanningstest.

Of het aan de training ligt, de motivatie of de techniek maar deze week is een nieuwe mijlpaal bereikt. Ik kon het nu tien minuten achter elkaar volhouden om te joggen. Al gaat mijn hartslag dan wel richting de 150/155 het is voor mij al heel wat dat ik dit 10 minuten vol kan houden.

GPS systeem

Om mijn trainingen buiten de deur wat beter te kunnen volgen heb ik overigens nog een aardig speeltje aangeschaft. Naast het Polar ‘horloge’ heb ik een GPS systeem aangeschaft dat tijdens het lopen, fietsen e.d. niet alleen registreert waar ik ben maar dit ook opslaat waardoor het mogelijk wordt om achteraf de routes te kunnen bekijken, hoe hard ik op bepaalde momenten fiets/loop e.d. Het leuke is dat dit met Google Earth gekoppeld kan worden waardoor de gehele route zeer gedetailleerd na te kijken valt. Als voorbeeld hier het fietstochtje van Harten Twee tot het rustpunt halverwege [voor de terugweg vergat ik het systeem weer aan te zetten]. Mmm... hier gaat nog wat mis..... wordt nog opgelost!

Werk en studie

Het werk bij mijn conculega bevalt me nog steeds. Het is nog wel wat wennen aan de nieuwe situatie maar de rust die de ‘loondienst’ oplevert is groot. Geen overwerk, lekker de avonden en weekenden voor mezelf!

Hoewel, ik ben t.b.v. het werk wel weer aan de studie gegaan. Het is de bedoeling zo snel mogelijk de papiertjes te behalen voor ‘Microsoft Certified System Administrator’ en ‘Microsoft Certified System Engineer’. De eerste onderdelen zijn gehaald zonder al te veel inzet, de kennis was grotendeels aanwezig. Toch komen er ook nog wat examens die me wel wat meer tijd zullen gaan kosten. Maar toch, het is wel weer leuk om wat bij te leren.

Werken, leuk! Alleen jammer dat het zoveel tijd kost!

Het is te merken dat ik sinds maart een baan heb. Het bevalt me uitstekend maar het kost wel verdraaid veel tijd! Ondertussen zijn we dus ongemerkt weer twee maanden verder. De tijd vliegt. Wat voor nieuwtjes heb ik deze keer te melden?

Lopen, rennen en fietsen

De laatste tijd lijkt het steeds ‘lekkerder’ te gaan. Er is steeds meer energie en met mijn conditie lijkt het nog steeds vooruit te kunnen gaan. Al gaan de vorderingen maar traag, het blijft motiverend.

Een tijdje terug heb ik me bij Runnersworld eens een paar echte (ren)schoenen aan laten meten. Ik kreeg namelijk wat last van één van mijn voeten. Bij Runnersworld is van mijn lopen en rennen eerst een video-opname gemaakt waaruit bleek dat ik steeds rechtsachter op mijn hiel terecht kwam. In slow motion was dat goed te zien. Het was precies die plek waar ik pijn begon te krijgen. Met een modelletje van Asics zijn de problemen voorbij. [+ extra massages van de fyiotherapeute.]

Nu de temperaturen langzaam stijgen zijn er eindelijk weer mogelijkheden om buiten actief te zijn. Zo heb ik vorige week mijn broer en schoonzus bezocht. Niet zo bijzonder natuurlijk, ware het niet dat ik naar ze toe gelopen ben, een afstand van bijna 20 kilometer. Daarbij heb ik overigens ook de nodige metertjes joggend afgelegd. Terwijl de temperatuur zo aan het einde van de dag een stuk minder werd (en het zelfs ging regenen) liep ik daar in sporttenue alsof het een ‘dagelijkse’ activiteit voor me was. Beetje ‘kicken’ was het wel. Bij aankomst in Emst was een ‘Finish bord’ opgehangen.

Het was trouwens de derde keer dat ik me aan een wat langere afstand waagde. Ik moet namelijk een beetje extra trainen. Ik heb me zowaar opgegeven voor de Apeldoornse Wandelvierdaagse van 10 t/m 13 juli. Laat ik nou net in die week mijn eerste ‘verjaardag’ vieren! Wat is er mooier dan op deze manier een jaar af te kunnen sluiten? Terwijl ik een jaar geleden met veel moeite nog maar 20 meter liep ga ik een jaar later vier dagen achtereen een duizendvoud hiervan lopen. [Overigens overweeg ik komende maand hieraan voorafgaand eerst nog de Apeldoornse avondvierdaagse te lopen].

Ook de fiets is weer voor ‘training’ in gebruik genomen. Vorige week maandagavond nog even op de fiets gesprongen voor een rondje Beekbergen, Hoenderloo, Ugchelen. Een afstand van bijna 25 kilometer heb ik nu toch mooi met een gemiddelde van zo’n 16 km/uur (heuvels!) af kunnen leggen. Voor de echte wielrenner is dat natuurlijk een slakkengangetje maar ik ben er al heel tevreden mee.

De Europese spelen voor hart- en longgetransplanteerden

Nu we het toch over ‘sport’ hebben: Gisteren kwam het bericht binnen dat de spelen voor hart- en longgetransplanteerden voor het jaar 2010 niet aan Apeldoorn zijn toegekend maar aan Växjö in Zweden. Het is jammer, een grote groep mensen heeft zich er buitengewoon goed voor ingezet om deze spelen naar Nederland/Apeldoorn te halen. T.b.v. het binnenhalen van de spelen had ik de website www.apeldoorn2010.eu vorm gegeven.

Donorvoorlichting

Begin dit jaar had ik me opgegeven bij de ‘Stichting Transplantatie Nu' om ingezet te kunnen worden bij voorlichtingsactiviteiten rondom donorschap. Eind vorige maand kreeg ik mijn eerste oproep. Ik kon een thuiswedstrijd spelen: uitvaartondernemer Monuta organiseerde in samenwerking met de gemeente Apeldoorn en het crematorium/de begraafplaats Heidehof een voorlichtingsdag met als titel “Ugchelen levendig centrum van een ‘doodeng’ onderwerp”. Ik kon daarbij in de middag een stand bemannen om bezoekers uitleg te geven over de verschillende aspecten van het donorschap. Door mijn eigen longtransplantatie werd het onderwerp voor de verschillende bezoekers toch wat concreter. PS: Mechteld de Jong, de harpmuziek was helemaal in stijl!

Vervolg geheim project

Mmm…. Ik kan er nog steeds niets over kwijt. Volgende keer misschien? Het einde nadert! Houd de media in de gaten ;-) Deelnemers: op korte termijn krijgen jullie weer bericht van me!

Leuke dingen

Zijn er nog leuke dingen voorgevallen in de laatste twee maanden? Ja, eigenlijk elke dag wel. Het leven wordt er per dag alleen maar mooier op. Zo zijn er een paar feestjes geweest (met o.a. boottochtje op de IJssel), heb ik weer eens een bioscoop van binnen gezien (was nog niet gebeurt na mijn transplantatie – bedankt Ghislaine) en zijn natuurlijk weer heel wat bezoekjes hier en daar afgelegd.

Muziek

Het dwarsfluit spelen gaat ook steeds beter klinken. Al heb ik nog maar vijf maandjes les, ik ben niet ontevreden. Op verzoek hierbij even een opname van een oefening. [Ja, ik weet het: ik ben nog geen Berdien Stenberg.]

Woonruimte

Na mijn transplantatie ben ik voorlopig bij mijn ouders gaan wonen. Nu ik echter weer een redelijk inkomen heb zoek ik langzamerhand natuurlijk weer naar zelfstandige woonruimte. Mocht iemand nog wat te huur hebben in Apeldoorn of directe omgeving dan houd ik me aanbevolen. Vooralsnog heb ik me bij een aantal makelaars ingeschreven. Ik ben benieuwd wanneer er iets beschikbaar komt.

Even een nieuw speeltje uittesten

Breaking News

Sorry mensen, meer dan twee maanden hebben jullie natuurlijk dagelijks op mijn weblog zitten kijken en geen nieuws van me gezien! De verontruste telefoontjes en e-mailtjes zwellen aan de laatste tijd. Hoog tijd om weer eens wat van me te laten horen dus! En er is heel wat te vertellen!
Trendbreuk

Wat voor ‘breaking news’ valt er te melden? Nou simpel, er is een trendbreuk zichtbaar in mijn longfunctie-grafieken! Daarbij valt deze trendbreuk samen met een vreemd soort spierpijn ter hoogte van mijn rechter middenrif tijdens het dwarsfluit spelen. Vervelend?? Nee hoor, het is een feestelijke gewaarwording! Wat is het geval?

Na mijn transplantatie werkte mijn rechter middenrif niet meer door een beschadigde zenuw (de nervus phrenicus). Hierdoor deed mijn rechterlong maar beperkt mee in de ademhaling.
De ‘spierpijn’ in combinatie met de al weken boven de trendlijn blijvende longfunctie (zie de blauwe en gele metingen) wijzen er op dat mijn middenrif heel langzaam weer in beweging komt. Kennelijk is de zenuwbaan zich aan het herstellen.
Al wil ik mijn enthousiasme nog wel wat temperen, toch is afgelopen week in het UMC de constatering bevestigd. De beweging van mijn middenrif is overigens nog minimaal. Na acht maanden stilstand zal het nog best even duren voordat ik mijn rechter donorlong ook optimaal kan gaan benutten.

Overige medische zaken

Nu we hier toch begonnen zijn met wat medische zaken, dan zal ik gelijk de rest ook maar even 'bespreken'. Met mijn stem gaat het nog niet veel beter. Mensen die ik na maanden weer spreek constateren wel een lichte verbetering maar snel gaat het zeker niet. Voorlopig houd ik dus nog even een ‘sexy’ stem (volgens één van de verpleegkundigen in het UMC).

Met mijn conditie gaat het nog steeds vooruit. Bij de fysiotherapie kan ik toch bijna wekelijks op één van de apparaten wel een gewichtje hoger of een weerstandje extra instellen. Over een klein jaartje de midwintermarathon? ;-)

Minpuntje is wel dat het al eerder beschreven EBV-virus wat moeilijk onder de duim te houden is. Af en toe is het even ‘weg’ maar het komt even hard weer terug. Vanuit het UMC blijft het steeds een beetje zoeken naar de juiste dosis anti-afstotingsmedicatie om enerzijds de longen te behouden en anderzijds het EBV-virus niet te veel ruimte te geven. (Hoe meer anti-afstotingsmedicatie hoe lager mijn lichamelijke weerstand en hoe groter de kans dat het EBV-virus actief kan worden.)

In loondienst!

Jullie hebben nogal even moeten wachten op deze update. Hoe komt dat? Nou simpel; het werd een beetje druk hier. Ik pakte natuurlijk zo af en toe weer wat klusjes op voor het ICT Business Point. Daarnaast (zoals de vorige keer gemeld) verrichtte ik ook wat werkzaamheden voor de firma Intrium. Hiermee werd het zo langzamerhand ook eens tijd om wat serieuzer na te gaan denken over de toekomst.

Wat wil ik? Weer actief als ondernemer? Nee dus! Voorlopig kies ik er voor om meer tijd over te houden voor andere zaken dan werk. Als ondernemer was ik eigenlijk continu voor mijn klanten actief. Ook de avonden en weekenden moesten er vaak aan geloven. Al was het maar voor het maken van offertes, het verzorgen van de inkopen, het versturen van de rekeningen en het op orde houden van de boekhouding.

In principe zou het een optie zijn geweest om mij volledig in te gaan zetten voor het ICT Business Point. Voor mijn ziekenhuisopname vorig jaar had ik mijn klantenkring vanuit mijn bedrijf P-Logic hieraan overgedragen. Aangezien de bestuurder het echter kennelijk niet gepast vond om mijn rekeningen te betalen (de oudste vordering is ondertussen al 16 maanden oud) had ik er weinig zin meer in om mij nog voor deze organisatie in te zetten. Al was het leuk om af en toe weer mijn voormalige klanten te zien, echt stimulerend is het natuurlijk niet als je weet dat je meer dan een jaar op je geld moet wachten. Daarnaast kreeg ik meer en meer negatieve signalen van voormalige klanten. Aangezien er wat ongepaste normen en waarden door de bestuurder op na gehouden werden wilde ik dan ook niet echt geassocieerd worden met het ICT Business Point c.q. Knockout Media BV.

Om het verhaal kort te houden. Mijn kerstkaartjes brachten me in contact met enkele concullega’s. Bij één van hen kreeg ik het aanbod om in dienst te komen. Per 5 maart ben ik dan ook werkzaam voor OneSolution, een wat grotere ICT-dienstverlener (25 personeelsleden) in Apeldoorn.

Het is natuurlijk wel even wennen voor me. Van ondernemer via vijf maanden ‘hotel’ UMC en wat maandjes revalidatie met alle tijd voor mezelf naar een dienstbetrekking die mijn dagen vult! Overigens is het werk bij OneSolution min of meer hetzelfde als ik altijd al deed. Alleen heb ik nu de avonden en weekeinden weer grotendeels voor mezelf.

Bij mijn mededeling aan het ICT Business Point dat ze niet meer op me konden rekenen kwam overigens de boodschap van de bestuurder dat hij aan het onderzoeken was of hij de klantenkring zou kunnen verkopen. Einde van het verhaal is dat per 1 april de klantenkring verkocht wordt aan OneSolution alwaar ik dan mijn voormalige klantenkring weer kan gaan bedienen. [Als de klanten mee willen gaan tenminste.]

Voor het geval een voormalige P-Logic klant dit leest; komende week zal er een brief komen waarin de situatie uitgelegd wordt!

Apple

Nu we het toch even over klanten hebben; van een klant (Grafisch bedrijf Bokhorst) kreeg ik een mooie Apple computer aangeboden. Als Windows/Microsoft gebruiker is dat wel even wennen hoor. Maar goed, ik bijt me er wel door heen! Zo’n Apple heeft toch wel leuke eigenschappen!

Voortgang geheim project

Op 31 december schreef ik voor het laatst iets over het ‘geheim project’. En ja, het is nog steeds geheim! Een klein plannetje in het begin is fors uitgegroeid. Het plan wordt daarbij door flink wat partijen ondersteund. Wordt vervolgd.

Gedenkwaardige dagen?!

Afgelopen week was het precies 1 jaar geleden dat ik opgenomen werd in het UMC. Hoe anders is de situatie nu dan toen! Terwijl ik toen met rolstoel naar de verpleegafdeling gereden moest worden ren ik nu weer lekker rond!

Klik op de foto om me te laten rennen!

Een bijzonder cadeau kreeg ik overigens van vriend en beeldend kunstenaar Sirwan Raouf. Hij had een beeld voor me gemaakt. Een beeld dat geïnspireerd was op mijn situatie met als titel ‘Onverslagen’.

Overigens was ik op 28 februari ook nog jarig. Ik heb daar niet meer aandacht aan geschonken dan andere jaren. Op mijn transplantatiedag wil ik echter wel een bijzonder feestje geven. Ik stuur dan ongetwijfeld kinderkaartjes rond met de tekst ‘Ik word 1, ik geef een feestje, kom je ook?’ o.i.d.

Donorwerving

Op de foto en het filmpje hierboven zie je me overigens in een bijzonder T-shirt. Dit heb ik zelf maar even gefabriceerd ten bate van donorwerving. Op de voorkant staat onder de longen de tekst “Ik fiets, loop en ren met donorlongen”, op de achterzijde staat: “Bedankt donor!”. Het is al de moeite waard als het T-shirt er voor zorgt dat er nog eens extra over donorschap nagedacht wordt.

Ik heb mij overigens ook aangemeld bij de “Stichting Transplantatie Nu” om als voorlichter op te treden. Ik ben hiervoor op gesprek geweest in Bussum en zal na een training ingezet kunnen gaan worden voor voorlichting op bijvoorbeeld scholen m.b.t. transplantaties.


Geboorteplaats


Na mijn bezoek in Bussum ben ik nog even langs mijn geboorteplaats (+woning) in 's-Graveland gegaan. Rond 18:00 uur had ik een uitnodiging om te komen eten bij achternicht Anneke. Ik had echter nog tijd genoeg om even rond te kijken in 's-Graveland.

Daarbij heb ik voor het eerst het graf(je) gezien van mijn zus Karin (die overigens al overleden was voor ik geboren werd).


Uitstapjes

Doe jij wel eens met een loterij mee? Nou, ik al jaren en zo af en toe wordt er nog wel eens wat gewonnen ook. In de afgelopen maanden won ik tot twee keer toe kaarten voor de musical “De Wiz” in het Beatrixtheater in Utrecht. Het was een gezellige en mooie avond. Leuk dat je er bij was Joke!
Verder kreeg ik nog een avondje cultuur aangeboden door Intrium voor wat uitgevoerde werkzaamheden. Het geplande stukje ‘cultuur’ in de schouwburg kwam echter te vervallen, de voorstelling was afgelast. Een bijbehorend etentje in Den Haag ging wel door. Aansluitend is de ‘culturele’ invulling gevonden in een bezoekje aan het Casino in Scheveningen. En nee, ik heb niet verloren. Na aftrek van drankjes hield ik nog 25 euro winst over! Jeroen en Jörgen bedankt!

Het etentje in Den Haag was niet het enige etentje trouwens. Ook met voormalige collega’s uit een ver verleden (Stichting Burger Oorlogsgetroffenen) is nog een gezellig avondje doorgebracht.

Na bijna 40 jaar gestopt met vernevelen!

Ik ben totaal ontregeld..... Waarom? Ik mocht afgelopen week stoppen met het vernevelen van medicijnen. Na bijna 40 jaar.... het is even wennen aan de nieuwe dagindeling!

Controle UMC + Bronchoscopie

In de afgelopen twee weken waren er weer de nodige bezoekjes af te leggen aan het UMC. Naast een normale controle werd nog een bronchoscopie ingepland. Dit n.a.v. de uitstulping en het randje necrofiel materiaal dat bij de vorige bronchoscopie zichtbaar was in de luchtpijp. Hoewel het niet mijn favoriete onderzoek is viel het me dit keer nogal mee. Na afloop is samen met de arts nog even de video bekeken van het onderzoek. Ik moet zeggen, mijn longen zien er geweldig uit! Helemaal nu het randje necrofiel materiaal en de uitstulping verdwenen zijn!

Na de onderzoeken is het besluit genomen om me te laten stoppen met het gebruik van VFend, een medicijn om een bepaalde schimmel (Fusarium) tegen te gaan. Overigens had ik daar nog 150 tabletjes (in dichte verpakking) van in huis. Aangezien daar een prijskaartje aan hangt van ruim 5.600 euro zal ik dit restant aanbieden aan het UMC. Mogelijk dat ze er daar nog wat mee kunnen doen. Het inleveren van medicijnen bij mijn eigen apotheek heeft tot gevolg dat ze vernietigd worden! Toch een beetje zonde niet??

Verder mocht ik afgelopen week dus stoppen met het vernevelen van Fungizone en Colistin. Dagelijks moest ik vier keer per dag één of twee poeders oplossen, dit daarna middels een soort compressor verstuiven en met de bijbehorende hulpstukken de vrijgekomen medicinale dampen inademen. Daarna moesten de materialen weer schoongemaakt worden met een sopje om het daarna uit te koken en af en toe extra te desinfecteren met alcohol. Al met al kostte me dat toch al gauw 2 tot 2,5 uur per dag. Ook voor mijn transplantatie werd dit uitgevoerd (maar dan slechts twee keer per dag). Na bijna 40 jaar is dit vernevelen dus gestopt en heb ik de compressors en bijhorende materialen diep in de kast opgeborgen.
Er vallen nu opeens 'gaten' in de dag! Het is even wennen. Ik sta op, ga eten en douchen en dan ben ik zomaar klaar voor de dag! Voor een gezond mens is dat natuurlijk normaal. Voor mij is het echter een ongekende luxe! Ook wordt mijn dag nu niet meer gebroken door een vernevelbeurt om 14:00 uur.

Overigens had ik ook nog een ruime voorraad van de te vernevelen Colistin in huis. Aangezien dit ook enkele duizenden euro's kost zal ik deze ook bij het UMC aanbieden.

Verder is nog een bezoekje gebracht aan de diabetoloog. Ook deze was tevreden!

Testresultaten fysiotherapie in het UMC

Drie maanden geleden zijn wat testen uitgevoerd bij de fysiotherapie in het UMC om de voortgang in mijn herstel te kunnen meten. Nu drie maanden later is dat nog eens herhaald. Hierbij de behaalde resultaten:

• Zes minuten looptest: afstand 595 meter, dit is 71 % van de voorspelde afstand. (Drie maanden geleden respectievelijk 531 meter en 64 %.)
• Shuttle Walking Test: afstand 560 meter. (Drie maanden geleden was dit 430 meter.)
• Knie extensie kracht: 232 Newton, dit is 51 % van de voorspelde waarde. (Drie maanden geleden respectievelijk 236 Newton en 52 %.)
• Handknijpkracht: 30 Newton, dit is 57 % van de voorspelde waarde. (Drie maanden geleden respectievelijk 28 Newton en 53 %.)

Verder werd ook weer een onderzoek uitgevoerd naar de 'Kwaliteit van Leven'. Mijn behaalde resultaten waren nu:

• Dyspnoe (5-35) : 32 (was 29)
• Vermoeidheid (4-28) : 26 (was 25)
• Emoties (7-49) : 49 (was 49)
• Beheersing (4-28) : 28 (was 28)
• Totaalscore (20-140) : 135 (was 131)

Mijn 'Kwaliteit van Leven' was al hoog maar is zelfs nog iets verbeterd.

Dwarsfluitles

Al eerder had ik gemeld een dwarsfluit gekocht te hebben. Om geen verkeerde dingen aan te leren heb ik maar besloten les te gaan nemen bij een zekere Frits Leffef. De eerste twee lessen heb ik nu gehad. Al gaat alles nog niet zo als het hoort, de eerste oefeningen klinken toch al heel aardig. Wel kost het op de juiste manier aanblazen en ademhalen nog best wat moeite.

Werkzaamheden bij Intrium

Met ingang van het nieuwe jaar ben ik wat werkzaamheden gaan uitvoeren bij de 'buren' van het ICT Business Point, Intrium. Erg veel heb ik er overigens nog niet gedaan. De fysiotherapie, controles in het UMC en nog wat bestaande afspraken lieten niet veel tijd meer over om veel zinvols uit te kunnen voeren. Met het stoppen van de vernevelingen komt hier de komende tijd gelukkig wel verandering in.

Even toeren in een Jaguar

Eén van de eigenaren van Intrium had kortgeleden een Jaguar gekocht en bood me aan om samen een stukje te gaan rijden. Halverwege kreeg ik de sleuteltjes en mocht ik verder rijden. Het had wel wat! Na afloop keek ik nog eens in mijn portemonnee.... maar helaas, ik zal nog even door moeten sparen!

Bezoekjes

Jaren geleden leerde ik iemand via internet kennen die uiteindelijk gedurende een lange tijd bij me heeft gewerkt. Een paar jaar terug is ze getrouwd en hebben we elkaar een 'beetje uit het oog verloren'. Eindelijk heb ik haar weer eens op kunnen zoeken. Gezellig Sonja om weer even bij te kletsen!
Verder zijn natuurlijk de nodig bezoekjes afgelegd i.v.m. het nieuwe jaar.

World Transplant Games in Apeldoorn?

Apeldoorn wil zich nomineren voor het binnenhalen van de World Transplant Games in het jaar 2010. Er is me gevraagd daar ook een (kleine) rol in te gaan spelen. Later meer.....

Internetactiviteiten

Evenals vorige keer heb ik weer de nodige spulletjes via Marktplaats verkocht. Zo kan ik aardig wat 'oude rommel' opruimen. Het is opvallend hoe snel spulletjes verkocht worden. Overigens heb ik mezelf ook 'in de verkoop' gedaan ;-)) Wordt vervolgd.....

Ontmoetingsdag Harten Twee / H2O

Deze zaterdag was er een bijeenkomst in de Veluwehal te Barneveld voor hart- en longgetransplanteerden. Dit werd georganiseerd door Harten Twee en H2O. Het was een gezellige middag en avond waarin gebowld werd, veel gekletst en aansluitend een maaltijd genuttigd kon worden. Voor herhaling vatbaar! Het was ook leuk een aantal bekenden terug te zien en wat nieuwe mensen te ontmoeten.