Periodieke controle
In het UMC had ik op de maandag weer de (nu tweewekelijkse) controlebeurt. Aangezien ik in de trendlijnen van mijn longfunctiegrafieken een stijgende VC (=Vitale Capaciteit) zag maar geen stijgende FEV1 (=Forced Expiration Volume in 1 second) had ik deze grafieken meegenomen. In combinatie met het gevoel wat benauwd te worden als ik ga liggen werd besloten op dinsdag een bronchoscopie in te plannen.
Op de dinsdagochtend kon ik mij dus nuchter melden bij de longfunctieafdeling waar ook de bronchoscopiekamer is. Na het innemen van wat hoestonderdrukkende tabletjes en het in de mond laten spuiten van een drietal (vernevelde) vloeistoffen t.b.v. de verdoving kwam daarna de arts voor de bronchoscopie. Het onderzoek zou op tape worden opgenomen zodat ik na afloop ook nog even mijn stembanden, luchtpijp en longen op de monitor zou kunnen inspecteren, altijd leuk dat soort beelden!
Mmm... kennelijk had ik de avond van te voren toch te veel gegeten. Al was ik nuchter, vrij snel na het begin van het onderzoek bleek de avondmaaltijd zich een weg naar boven te willen zoeken. Het onderzoek werd daarop afgebroken. Met een ziekenhuisjasje aan kon ik het ziekenhuis weer verlaten, mijn eigen kleding kon in de wasmand! Na thuiskomst bleek langzaam mijn temperatuur te stijgen (tegen middernacht 38.7 graad Celsius) en voelde ik me beroerd. Gelukkig was de koorts de volgende dag gezakt. Wel ben ik nog een aantal dagen wat gammel geweest. Ik heb me dan ook maar een paar dagen 'rustig' gehouden.
Overigens heb ik op de maandag ook nog de Keel-, Neus- en Oorarts gezien. Al is mijn stem nog steeds niet geweldig, het gaat vooruit. Toch leek het de KNO arts verstandig om een afspraak te gaan maken met een logopedist, al is het maar om te voorkomen dat ik mijn stembanden verkeerd ga gebruiken.
Uit bloedonderzoek in het UMC bleek verder nog dat er te weinig Leukocyten in mijn bloedbaan aanwezig waren. (Leukocyten zijn kleurloze 'witte' cellen in het bloed die nauw betrokken zijn bij de afweerreactie tegen lichaamsvreemde indringers. Het bloed bevat ca. 4-10 miljoen witte bloedcellen per ml.) Bij een extra controle afgelopen vrijdag in het plaatselijke Gelre/Lukas ziekenhuis in Apeldoorn was het resultaat nog maar 2.8 miljoen per ml. Mijn medicijnen zijn er nu op aangepast. Komende week zal een extra controle moeten plaatsvinden.
Rijden in mijn eigen auto
Afgelopen woensdag is mijn auto naar garage E. Treep gebracht voor een APK keuring en de meest noodzakelijke ingrepen. In juni was de auto tijdens mijn ziekenhuisopname al bij de officiële Peugeot-garage aangeboden voor de keuring maar werd toen afgekeurd met daarbij de boodschap dat met het uitvoeren van 'passende' werkzaamheden zo'n 1.700 euro gemoeid zou zijn. Voor een tienjarig autootje waarmee ik bijna 250.000 kilometer heb gereden vond ik dat toch wel een beetje teveel! Bij Evert Treep was ik nog geen 180 euro kwijt (waarbij dan op mijn verzoek wel alleen datgene gedaan is dat echt noodzakelijk was). Taxi-apeldoorn bedankt voor de tip!Op donderdag kon ik de auto weer ophalen. Heerlijk om nog weer wat mobieler te zijn, zeker nu het weer er ook niet beter op wordt!
In de avond ben ik daarna even bij mijn broer en schoonzus op bezoek geweest. Op de terugweg werd ik voor het eerst sinds misschien 20 jaar weer eens naar de kant gehaald voor een verkeerscontrole.
Niet al te vaak zal een agent iemand staande houden met een big-smile! De eerste dag dat ik weer in mijn eigen auto kan rijden aangehouden worden, dat is toch gelijk feest! Er volgde een geanimeerd gesprek waarbij uiteindelijk de vrijstelling voor het dragen van een autogordel door de agent ter discussie werd gesteld. Vanuit het ziekenhuis was een verklaring meegegeven dat de eerste drie maanden na transplantatie het dragen van een autogordel niet gewenst is. Meneer de agent vroeg zich vanuit zijn ervaring af wat meer schadelijk zou zijn; 'vastgesnoerd' in de autogordel een klap krijgen of met je borstkas tegen het stuur aanvliegen. Als het aan hem lag zou hij toch adviseren maar te kiezen voor het dragen van de autogordel. (Overigens had ik de gordel al wel om, de drie maanden zijn bij mij voorbij.)
Oeps, de deurwaarder!
Voor het eerst heb ik eens kennis kunnen maken met een heuse deurwaarder van de belastingdienst.
Na een boekenonderzoek over de jaren 2000 t/m 2004 van mijn onderneming kreeg ik een aanslag van ruim 19.000 euro. Op zich geen probleem, een dergelijk bedrag heb ik gelukkig ook nog tegoed van de nodige debiteuren. Tijdens mijn ziekenhuisopname heb ik per e-mail nog wel wat aanmaningen verstuurd maar er zijn helaas een aantal klanten die niet in staat bleken mijn nota's tijdig te betalen. Ondertussen heb ik met een aantal van hun een betalingsregeling kunnen treffen. Van één van de debiteuren verwacht ik a.s. maandag nog een passend voorstel. Als dat binnen is kan ik gelukkig nog voldoen aan wat eisen die door de belastingdienst zijn gesteld.'Nieuw' notebookje
Tijdens mijn gammele dagen heb ik maar eens tijd ingeruimd om een top-notebookje (Acer Travelmate 650) dat ik teruggenomen had van een klant voor mezelf in te richten.
Het exemplaar dat ik tot nu toe gebruikte (Sony Vaio R600MX) was al bijna vijf jaar oud maar was met zo'n 1,7 kg lekker licht en functioneerde nog goed. Met mijn conditie van voor de transplantatie had ik geen zin om met een zwaarder exemplaar rond te gaan lopen. Het Sony notebookje werd met alle nieuwe software van de laatste jaren echter toch wel wat traag en met mijn aangesterkte spieren en uithoudingsvermogen is gewicht nu niet meer van belang. Ik werk nu tenminste weer met een lekker snel exemplaar met een heerlijke (standaard 15 inch) beeldschermresolutie van 1400 bij 1050 punten.
